'Een gelukkige jeugd. Opgroeien in een huis aan de rand van de oneindigheid. Langs een ongebruikte spoorlijn, een weg die in beide richtingen naar onontdekt gebied leidt. Daar verkent het kind Isidoor de wijde wereld. Bomen beklimmen, wallen oprichten, kampen bouwen, grenzen stellen, oorlog en vrede, uit bomen vallen. Spelen met materie: aarde, hout, vuur, modder, insecten, zon.'

Later wordt zijn atelier als het land van zijn jeugd: groot, groter, grootst. Hier beweegt de volwassen man zich zo vrij als de jongen, in alle richtingen. En blijft bouwen. Kampen, boten, torens, theaters, bruggen, trappen ...
Hij speelt graag met de elementen: water over marmer laten stromen om de steen te laten golven, hout laten branden om een kleur van duisternis te vinden.

Hij zoekt antwoorden op de raadsels van de natuur. Het delicate modelleren in klei, het ingewikkelde bouwen met houten latten, het krassende beitelen in steen ...